Veruit bij elke deelname ligt VDB op het asfalt (2011.2013.2016). Pech of geen Pech? Hoe is de mentale begeleiding? Bestaat er een te hoge prestatiedruk? Als atleet is het een ongelooflijke opgave om elke keer die lange mentale voorbereiding af te haspelen om het hoofddoel te bereiken, een goed klassement rijden. Welke triggers geven Jurgen Van Den Broeck (VDB) misschien een mentale dreun? Zijn er psychologische interventies nodig om de knop terug om te draaien, de schrik om te vallen te overwinnen? Hoe gaat het lichaam daarmee om? Welke invloed heeft dat op de lichamelijke capaciteiten. Bepaalt de frisheid na 11 dagen tour zijn carrière of is een verminderde concentratie de trigger geweest om valpartijen niet meer te kunnen ontwijken. Waarom vallen Greg Van Avermaet en Froome zo goed als niet? De voorgeschiedenis of de vloek van “Tour de France”? Speelt de omkadering een rol in het gebeuren van onvermijdelijke valpartijen?
Naast de uitdagingen als atleet heeft hij als jongeman ook zeer woelige tijden gekend op vlak van liefdesrelaties.. De 3de relatie in 6 jaar tijd en binnenkort wordt hij vader. Psychologisch heeft hij dus weinig houvast en hoogstwaarschijnlijk ligt de prestatiedruk zo hoog. Als wielrenner moet je resultaten boeken om het vertrouwen vanuit de ploeg te behouden, dat was niet meer het geval vorig jaar bij Lotto-Soudal. Wat doet dergelijke stress met het menselijk lichaam? Het stress-systeem van VDB is zwaar overbelast niet alleen op prestatievlak maar ook de problematieken buiten de koers. Het geloof in VDB is weg en dat zorgt voor extra stress. Dat wil zeggen dat hij voortdurend een hoog cortisol gehalte in zijn bloed heeft. Deze chronische stress onderdrukt het immuunsysteem. Het is een fight or flight reactie waarbij herstelprocessen aan het lichaam op de lange baan worden geschoven, deze hebben in tijden van ‘gevaar’ nu eenmaal geen voorrang. Chronische stress ondermijnt dus het recuperatievermogen van elke atleet. Kleine herstelprocessen aan spieren en gewrichten gebeuren niet meer tijdig of onvoldoende en worden uiteindelijk blessures. Tevens vraagt dit stress-systeem zoveel energie van de atleet dat het ook de concentratie en mentale weerbaarheid beïnvloed. VDB staat dus voor de moeilijke opdracht om zijn rugzak vol zorgen en angsten stilaan leeg te maken, zodat zijn lichaam en geest weer kan functioneren zoals dat van een echte topsporter zou moeten. Met behulp van o.a de juiste voeding vol meervoudig onverzadigde vetzuren (vette vis, advocado’s) en al zeker niet op de hoeveelheid koolhydraten dat een wielrenner naar binnenspeelt, de juiste mentale begeleiding (via NLP – EFT: Emotional freedom technieken) en voldoende slaap in het juiste bioritme zou hij in deze opdracht moeten slagen.
